Orð sem læðist eftir gangstétt hugans varlega án þess að stíga á strik, líkt og svartur skuggi í myrkri. Orð sem er varla orðið orð.
Lá grafkyrr þóttist sofa. Þú suðandi sveimandi settist á eyra mitt. Sló eldsnöggt yfir eyrað og fann að þú slengdist inn. Síðan hafa hugsanir mínar flogið stefnulaust á vængjum þínum.
posted by Silfá at 6:46 e.h.
Skrifa ummæli
<< Home
Langa-langa-langaamma mín hét Silfá. Alltaf þótt nafnið smart.
Skoða allan prófílinn minn
0 Comments:
Skrifa ummæli
<< Home